ഞാന് നടന്നു .
പുലര്കാലത്തിന്റെ തണുപ്പുള്ള
ഓര്മകളില്
നിന്റെ മുഖം
പാതിമയക്കത്തില് ആണ്ടിരിക്കുന്നു .
സുഖമുള്ളൊരു നനവായി
എന്റെ കാമതീക്ഷ്ണയെ നീ
പൂവണിയിച്ചു .
പിന്നെയും എന്റെയീ യാത്രയില്
എത്രയെത്ര 'നീ' കള്!
ഞാന് നടന്നു .
തിളച്ചുപോങ്ങിയുയരുന്ന
പേക്കാറ്റ്
എന്റെ മനസിലെ
മഞ്ഞുപാളികളെ ഉരുക്കുന്നു .
വേദനപൂണ്ട കണ്ണുകളുമായി
എന്നെ യാത്രയാക്കുന്ന നീ.
എന്റെയീ യാത്രയില്
പിന്നെയും
എത്രയെത്ര 'നീ' കള്!
ഞാന് നടന്നു .
തൃസന്ധ്യനേരതിതാ എന്റെ
കാല്പാടുകള്
ഓര്മയുടെ ഓളങ്ങളെ
പുല്കുന്നു.
മനസ്സില് തളംകെട്ടിനിന്ന
ഉപ്പുവെള്ളത്തില്
നിന്റെ
ചോര മങ്ങിയ മുഖം.
അച്ഛനെ കാണുവാന്
നിലവിളിക്കുന്ന വയറും താങ്ങി
എന്റെ കാറിനടുക്കല്
വന്നു
ജീവിതം യാചിക്കുന്ന നീ .
പിന്നെയും എത്രയെത്ര 'നീ' കള്!
ഈ യാത്രയില്
എത്രയിടങ്ങളില് ഞാന്
വിജയക്കൊടി കുത്തിക്കയറ്റി .
എന്റെ അട്ടഹാസത്തില്
ലോകം നടുങ്ങി .
ഞാന് വിജയിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു
ഒടുവില് നീ എന്നെ
തീക്കണ്ണുകളാല് നോക്കും വരെ .
നരച്ച തലയും ചീര്ത്ത ഉടലുമായി
ഞാന് കറുത്ത പെട്ടിക്കുള്ളില്
മണ്ണിലേയ്ക്കഴ്തപ്പെട്ടു .
No comments:
Post a Comment